Het verwondert me hoezeer
de dood nog steeds taboe is.
Hoe men hoort wat gebeurd is
en niets van zich laat horen.
Hoe men niet weet wat te zeggen
en dus gewoonweg niets zegt.
Het verwondert me hoezeer
de dood bij het leven hoort.
Hoe men van zich laat horen
met deugddoende woorden.
Hoe men dankbaar is voor wat was
en mee huilt om het gemis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten