Dagelijks wil ze even passen
hoe groot ze al geworden is.
Iedere pasbeurt geniet ze opnieuw
van haar hoofd net onder mijn navel.
Ze praat vaak over vanmorgen,
toen ze nog een baby was.
Ze vraagt zich ernstig af
hoe ze in mijn buik kwam.
Trots meldt ze dat ze vijfenzevenkilo
meet op papa's tellometer.
Ze zingt van groter groeien,
over grote en kleine gaatjes.
Voor het slapengaan vraagt ze
om haar vast te houden als een baby.
Ze wacht op mijn verwondering
om haar lange benen in de spiegel.
Een niet te stuiten woordenstroom
met vragen terloops tussendoor.
Grote antwoorden kunnen wachten
voor dat kleine meisje mijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten